مبانی و اصول اخلاقی ارتباط استاد با دانشجو بر بنیاد تحلیل تطبیقی و نقد آرای فیلسوفان هستی

هدف پژوهش حاضر، تحلیل تطبیقی اندیشه های فیلسوفان هستی درباره ماهیت اخلاق و زندگانی اخلاقی آدمی و استنتاج مبانی اخلاقی ارتباط استاد با دانشجو و نیز اصل های اخلاقی متناظر با هر مبنا است. روش پژوهش نیز تحلیل تطبیقی (از رویکردهای پژوهش کیفی) و نیز قیاس عملی(از روش های پژوهش فلسفی) بوده است. بر اساس یافته های پژوهش، اندیشمندان هستی در تبیین هستی آدمی و زندگانی اخلاقی او بر نکته های مشترکی تأکید می کنند. بر چنین زمینه ای سه مبنا و شش اصل برای زندگانی اخلاقی استاد با دانشجویانش پیشنهاد می شود: مبنای ارزشمندی فردیت و ویژگی های یگانه آدمی و اصل های احترام به فردیت و تفاوت و برگزیدن رابطه «دانشجوـ استاد» به جای رابطه «استاد ـ دانشجویان»؛ مبنای ارزشمندی اصالت و اصل های برگزیدن رابطه «من ـ تو» به جای رابطه «من ـ آن» در ارتباط با دانشجو از سوی استاد، برقراری «ارتباط اگزیستانسی» با دانشجو از سوی استاد و فراهم کردن زمینه تجربه «موقعیت های مرزی» برای دانشجویان از سوی استاد؛ و سرانجام مبنای ارزشمندیِ جنبه پرشور و عاطفی زندگانی در کنار جنبه خردمندانه و اصل آگاهی بخشی درباره بودن انسانی و زمینه سازی برای مشارکت همه جانبه دانشجو در زندگانی واقعی. سرانجام پس از اشاره به کاستی های اندیشه این فیلسوفان، این نتیجه به دست می آید که در کنار برگرفتن مبانی و اصول اخلاقی در ارتباط میان استاد با دانشجو در نظام آموزش عالی کشورمان باید به این کاستی ها نیز توجه کرد.